Τι συμβαίνει με την πρακτική των μαθημάτων Τεχνικής Αλεξάντερ όταν σταματούν τα μαθήματα; Οι περισσότεροι μαθητές συνεχίζουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό να εφαρμόζουν όσα έμαθαν στη διάρκεια των μαθημάτων της Τεχνικής Αλεξάντερ για το υπόλοιπο της ζωής τους και συνεχίζουν να ωφελούνται από την καλύτερη χρήση του εαυτού τους.

Τι συμβαίνει στον μαθητή που δεν έχει πια τα χέρια και τις συμβουλές του δασκάλου ως σημείο αναφοράς για τη χρήση του εαυτού του;

Για το καλό του, ελπίζουμε να μην ξεχνά αυτά που έχει μάθει και να τα εφαρμόζει πάντα.

Ελπίζουμε ειδικότερα να εφαρμόζει τις διαδικασίες όταν είναι καλά, καθώς σε αυτές τις στιγμές είναι που ενισχύει την αξιοπιστία των αισθήσεων και του συντονισμού του. Όταν η ευημερία που σχετίζεται με την καλή χρήση του εαυτού είναι πραγματικά οικεία και γίνεται δεύτερη φύση, η απομάκρυνση από αυτή την κατάσταση σε περιπτώσεις άγχους ή δυσφορίας, αδέξιους χειρισμούς, ανακριβείς ή ανεπιθύμητες αντιδράσεις, ενεργοποιεί έναν εσωτερικό συναγερμό που μας θυμίζει ότι, αν δεν αντιδράσουμε σωστά και δεν επανέλθουμε στις κατευθύνσεις καλού συντονισμού, πρόκειται είτε να βλάψουμε τον εαυτό μας είτε να χάσουμε τον έλεγχο και να επιστρέψουμε στις κακές μας συνήθειες.

Αυτός που έχει τη συνήθεια του καλού εσωτερικού συντονισμού τον ανακτά εύκολα. Δεν κάνει το συνηθισμένο λάθος να θέλει να διορθώσει άμεσα αυτό που δεν είναι σωστό, αλλά απευθύνεται κυρίως στον εαυτό του για να αποτρέψει το σώμα του να βρεθεί σε μια κατάσταση αναξιοπιστίας και να κάνει ό,τι να’ναι, γρήγορα και άσχημα.

Είναι συνηθισμένο για κάποιον που έχει κατανοήσει καλά τη διαδικασία αναστολής, τις κατευθύνσεις και την αποδοχή, να εξασφαλίσει ότι είναι σε αυτή την κατάσταση διαθεσιμότητας που δεν συμβιβάζεται με υπερβολικές εντάσεις και παρορμητικές αντιδράσεις.

Κάθε στιγμή της ζωής γίνεται, λοιπόν, μια ευκαιρία να κάνουμε τη συνειδητή επιλογή της καλύτερης χρήσης του εαυτού μας για να ζήσουμε πλήρως τη ζωή μας, που δεν μοιάζει με καμία άλλη. Τίποτα δεν είναι ποτέ οριστικά τελεσίδικο στη ζωή του ανθρώπου. Είμαστε πάντα μπροστά στο άγνωστο. Ο τρόπος που το προσεγγίζουμε και το διαβαίνουμε είναι που κάνει τη διαφορά. Η δυνατότητα της συνειδητής επιλογής δεν χάνεται ποτέ, αλλά παραμένει διαθέσιμη μέχρι την τελευταία μας πνοή.