Η τεχνική Αλεξάντερ αναπτύχθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στην Αυστραλία μέσα από τις προσπάθειες ενός νεαρού ανερχόμενου ηθοποιού να ξεπεράσει σοβαρά προβλήματα αναπνοής και φωνής.

(Βλέπε κεφάλαιο 1 της Χρήσης του Εαυτού στο οποίο ο Φ.Μ. Αλεξάντερ εξηγεί λεπτομερώς πώς ξεπέρασε τη χρόνια βραχνάδα και απώλεια φωνής στη σκηνή).

Αυτή η επίδειξη βελτίωσης της χρήσης του ανθρώπινου φωνητικού συστήματος ήταν η πρώτη εφαρμογή της Tεχνικής, από τον ίδιο τον Φ.Μ. Αλεξάντερ. Αν και αργότερα ονομάστηκε «ο άνθρωπος της αναπνοής», η ανάκαμψη του Φ.Μ. Αλεξάντερ οφείλονταν στην πραγματικότητα στη βελτίωση του γενικού συντονισμού του, και η αναπνοή είναι μια από τις πολλές λειτουργίες του σώματος, ενώ η καλή αναπνοή ένα « σύμπτωμα »της καλής γενικής υγείας.

Ήταν αυτή η ολοκληρωμένη θεώρηση της Τεχνικής Αλεξάντερ η οποία διασφάλισε ότι έγινε πολύ γρήγορα πόλος ενδιαφέροντος πέρα ​​από τον στενό τομέα των επαγγελμάτων φωνής. Γινόταν φανερό ότι οι μέθοδοι του Φ.Μ. Αλεξάντερ θα μπορούσαν κυριολεκτικά να ωφελήσουν τους πάντες. Η επιτυχία τον έφερε στο Λονδίνο το 1904, όπου συνέχισε να αναπτύσει και να εξασκεί την Τεχνική μέχρι το θάνατό του το 1955.

Πριν από το 1930, έτος κατά το οποίο ο Αλεξάντερ συμφώνησε να δημιουργήσει ένα σχολείο εκπαίδευσης για τους δασκάλους της Τεχνικής Αλεξάντερ, μόνο ένας μικρός αριθμός στενών συνεργατών του είχε εκπαιδευτεί από τον ίδιο με ανεπίσημο τρόπο. Όταν Φ.Μ. Αλεξάντερ πέθανε, ο Γουόλτερ Κάρινγκτον, ο διευθυντής του σχολείου εκπαίδευσης, ανέλαβε το σχολείο στο όνομά του. Το μόνο άλλο σχολείο, που λειτουργεί από το 1950, οργανώθηκε από τον Δρ Γουίλφρεντ Μπάρλοου και τη σύζυγο του Μάρτζορι, ανιψιά του Φ.Μ. Αλεξάντερ, οι οποίοι είχαν εκπαιδευτεί από τον Φ.Μ. Αλεξάντερ.

Σταδιακά, άλλα σχολεία άνοιξαν και, μέχρι στιγμής, πάνω από 4.000 διπλώματα έχουν απονεμηθεί σε όλο τον κόσμο, μετά από μια πορεία εξειδικευμένης κατάρτισης τουλάχιστον τριών ετών, στηριζόμενη κυρίως στο υπόδειγμα που δημιούργησαν ο Φ.Μ. Αλεξάντερ και ο Γουόλτερ Κάρινγκτον.

Ένα σημαντικό γεγονός ήταν η δημιουργία στο Λονδίνο το 1958 του Συλλόγου Δασκάλων της τεχνικής Αλεξάντερ (STAT) από μια ομάδα δασκάλων που είχαν εκπαιδευτεί από τον Φ.Μ. Αλεξάντερ. Η STAT είναι η κεντρική οργάνωση σε ένα δίκτυο που απαρτίζεται σήμερα από δεκαπέντε οργανώσεις σε όλο τον κόσμο και που συνθέτουν το δίκτυο των Συνδεδεμένων Εταιρειών Τεχνικής Αλεξάντερ (ATAS: Alexander Technique Affiliated Societies).

Η βελγική ένωση, AEFMAT, έγινε συνδεδεμένο μέλος το 1996. Όλες αυτές οι οργανώσεις αναγνωρίζουν αμοιβαία τα διπλώματα που χορηγούνται από τις σχολές εκπαίδευσης που υπάγονται στην αρμοδιότητά τους.

Άλλοι ανεξάρτητοι σύλλογοι δασκάλων Αλεξάντερ, εκ των οποίων ο ATI είναι ο πιο γνωστός, έχουν συσταθεί εκτός του δικτύου STAT, αλλά η εκπαίδευση που παρέχεται από μερικά από τα σχολεία που αναγνωρίζουν μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να διαφέρουν ουσιαστικά από το καθιερωμένο μοντέλο.

Στο Λονδίνο, οι μαθητές του Φ.Μ. Αλεξάντερ αποτελούνταν από μερικούς από τους κορυφαίες ηθοποιούς της εποχής. Το επάγγελμα του ηθοποιού ανέκαθεν διαπίστωνε ότι οι αυστηρές διανοητικές και σωματικές απαιτήσεις επί σκηνής απαιτούν μια μορφή πειθαρχίας που η τεχνική Αλεξάντερ ήταν σε θέση να εκπληρώσει ιδιαίτερα καλά.

Η φήμη της Τεχνικής Αλεξάντερ έχει εξαπλωθεί σταδιακά σε όλα τα τμήματα του πληθυσμού και σε όλους τους τομείς δραστηριότητας. Απολαμβάνει αυξανόμενη επιρροή στην παρούσα φάση, καθώς οι άνθρωποι συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο ότι, σε τελευταία ανάλυση, είναι οι μόνοι που πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη της ζωής τους και δεν μπορούν να εξαρτόνται εξ ολοκλήρου από όσα η συμβατική εκπαίδευση και το ιατρικό κατεστημένο, όσο αξιόπιστα κι αν είναι, μπορούν να συνταγογραφήσουν.

Η ανθρώπινη εξέλιξη φαίνεται να είναι τέτοια ώστε η Τεχνική Αλεξάντερ, η οποία επιδιώκει την ενίσχυση του συνειδητού ελέγχου, να είναι ακριβώς κατάλληλη για την παρούσες (και μελλοντικές) ανάγκες των σύγχρονων ατόμων. Οι άνθρωποι, τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο μέχρι σήμερα, δεν μπορούν να βασιστούν πλέον πλήρως και αποκλειστικά στις ενστικτώδεις αντιδράσεις τους για να προσαρμοστούν στο ταχέως μεταβαλλόμενο περιβάλλον που οι ίδιοι δημιουργούν. Χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ να σταματήσουμε και να σκεφτούμε πριν επιτρέψουμε στη συνήθη συμπεριφορά να κυβερνά τη ζωή μας.